مردی بود بسیار متمکن و پولدار.

روزی به کارگرانی برای کار در باغش نیاز داشت. بنابراین پیشکارش را به میدان شهر فرستاد تا کارگرانی را برای کار اجیر کند. پیشکار رفت و همۀ کارگران موجود در میدان شهر را اجیر کرد و آورد. آنها در باغ به کار مشغول شدند. کارگرانی که آن روز در میدان نبودند، این موضوع را شنیدند و آنها نیز آمدند. روز بعد و روزهای بعد نیز تعدادی دیگر به جمع کارگران اضافه شدند. گر چه این کارگران تازه، غروب بود که رسیدند، اما مرد ثروتمند آنها را نیز استخدام کرد.

شبانگاه، هنگامی که خورشید فرو نشسته بود، او همۀ کارگران را گردآورد و به همۀ آنها دستمزدی یکسان داد. بدیهی ست آنانی که از صبح به کار مشغول بودند، آزرده شدند و گفتند:"این بی انصافی است؛ چه میکنید آقا؟

ما از صبح کار کرده ایم و اینان غروب رسیدند و بیش از دو ساعت نیست که کار کرده اند. بعضیها هم که چند دقیقه پیش به ما ملحق شدند. آنها که اصلاً کاری نکرده اند."

مرد ثروتمند خندید و گفت :"به دیگران کاری نداشته باشید. آیا آنچه که به خود شما داده ام کم بوده است ؟"

کارگران یکصدا گفتند:"نه، آنچه که شما به ما پرداخته اید بیش تر از دستمزد معمولی ما نیز بوده است. با وجود این انصاف نیست که اینهانی که دیر رسیدند و کاری نکردند، همان دستمزدی را بگیرند که ما گرفته ایم."

مرد دارا گفت:"من به آنها داده ام زیرا بسیار دارم. من اگر چند برابر این نیز بپردازم چیزی از دارائی من کم نمیشود. من از استغنای خویش میبخشم، شما نگران این موضوع نباشید. شما بیش از توقعتان مزد گرفته اید پس مقایسه نکنید؛ من در ازای کارشان نیست که به آنها دستمزد میدهم، بلکه میدهم چون برای دادن و بخشیدن، بسیار دارم.

من از سر بی نیازیست که میبخشم."

حضرت مسیح میفرماید:"بعضیها برای رسیدن به خدا سخت میکوشند. بعضیها درست دم غروب از راه میرسند. بعضیها هم وقتی کار تمام شده است، پیدایشان میشود. اما همه به یکسان زیر چتر لطف و مرحمت الهی قرار میگیرند."

شما نمیدانید که خدا استحقاق بنده را نمی نگرد، بلکه دارائی خویش را مینگرد.

او به غنای خود نگاه میکند، نه به کار ما. از غنای ذات الهی، جز بهشت نمیشکفد. باید هم اینگونه باشد.

بهشت، ظهور بی نیازی و غنای خداوند است.

متعادل کردن چاکراها چه کمکی به شما می کند؟

چند نکته برای رسیدن به اهداف